We hebben een schuldige gevonden voor de aanhoudende regen : Saint-Medard, le grand pissard.
Vandaag is de feestdag van die arme man, patroonheilige van Vreren. In de legende waaraan hij zijn naam als regenheilige heeft verdiend, bleef hij trouwens droog en was het zijn vader en paard die nat werden. In een andere legende is het een adelaar die hem met zijn vleugels droog hield tijdens een onweer.
Dat is trouwens niet het enige gezegde dat aan hem gelinkt wordt. Er zijn vooral Franstalige spreekwoorden over hem, hij is dan ook patroonheilige van een vijftigtal parochies in Frankrijk.
Enkele voorbeelden : “pleurs de Saint-Medard, quarante jours bousards” (laten we hopen van niet), “Saint-Medard, planteur de choux, mangeur de lard”, “s’il pleut à la Saint-Medard, le quart des biens est au hasard”, “s’il pleut pour Saint-Medard, l’été sera bâtard”. Opbeurende voorspellingen…
Sint-Medardus is een heel interessant heilige voor onze streek en toont dat Vreren en omgeving vroeg gekerstend werden. Gelinkt aan het bestaan van de belangrijke “Chaussée Brunehaut” (Brunehildeweg) die Vreren passeerde, kan de stichting van de parochie Vreren rond 600 geplaatst worden.
Medardus werd geboren rond 473 te Salency en overleed in 560 als bisschop van Noyon. Zijn ouders waren verbonden aan het Merovingische hof. Aan datzelfde hof dook Brunehilde (534-613) op als vrouw van koning Sigebert I van Austrasië (waartoe wij behoorden). In de verhalen is Brunehilde geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, maar ze werd ook bekend vanwege het stimuleren van de aanleg van wegen en als stichter van kerken en abdijen.
Het hele gebied rond de kerk van Vreren is bovendien historisch op zijn minst interessant te noemen. De kerk van Vreren, die al voor 1004 afhing van het kapittel van Sint-Kruis in Luik, was moederparochie voor Nerem, Diets-Heur, Paifve en Wihogne. Dat wil zeggen dat er in Vreren een pastoor woonde en in de vier genoemde dorpen een kapelaan én dat kinderen gedoopt werden in Vreren (trouwen en begraven mocht wel in de andere dorpen).
De indrukwekkende muur aan de pastorij en het kerkhof getuigen daarenboven van een militaire functie. Een plek waar men zich kon terugtrekken en verdedigen. Samen met de naastgelegen Kruiswinning, tot voor enkele decennia een zeer indrukwekkende vierkantshoeve, is het gebied met de kerk, kerkhof en pastorij op een hoogte gelegen.
Dat zich hier ook een versterking voor een wereldlijke heer bevond, lijkt bijna logisch. Aan de achterzijde van die verhoging, kom je via de Dessersstraat recht op recht uit aan de oude banmolen.
Heel wat boeiende gegevens die verder uitgezocht kunnen worden.
Maar om ons verhaal te besluiten. Onze Heilige Medardus brengt dus niet zo een positief weerbericht met zich mee. Maar laten we het steken op ons klimaat en niet op de heilige die zoveel slecht weer op zijn mijter wordt gestoken.
De afbeelding toont het veertiende-eeuwse beeld van de heilige Medardus uit de kerk van Vreren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten